Godine 1994. Generalna skupština Ujedinjenih nacija proglasila je 16. septembar Međunarodnim danom očuvanja ozonskog omotača, u znak sjećanja na datum potpisivanja, 1987. godine, Montrealskog protokola o supstancama koje oštećuju ozonski omotač (rezolucija 49/114).
Glavni cilj Montrealskog protokola je zaštita ozonskog omotača poduzimanjem mjera za kontrolu ukupne globalne proizvodnje i potrošnje supstanci koje ga oštećuju, sa krajnjim ciljem njihovog uklanjanja na osnovu razvoja naučnih saznanja i tehnoloških informacija. Strukturiran je oko nekoliko grupa supstanci koje oštećuju ozonski omotač. Grupe hemikalija su klasifikovane prema porodici hemikalija i navedene su u aneksima teksta Montrealskog protokola. Protokol zahteva kontrolu skoro 100 hemikalija, u nekoliko kategorija. Za svaku grupu ili dodatak hemikalija Ugovor postavlja raspored za postepeno ukidanje proizvodnje i potrošnje tih supstanci, sa ciljem da se one konačno potpuno eliminišu.
Raspored utvrđen Protokolom primenjuje se na potrošnju supstanci koje oštećuju ozonski omotač. Potrošnja se definira kao proizvedene količine uvezene, umanjene za one količine izvezene u bilo kojoj godini. Tu je i odbitak za verifikovano uništenje. Procenat smanjenja se odnosi na određenu baznu godinu za supstancu. Protokol ne zabranjuje upotrebu postojećih ili recikliranih kontrolisanih supstanci nakon datuma postepenog ukidanja.
Postoji nekoliko izuzetaka za osnovne upotrebe gde nisu pronađene prihvatljive zamene, na primer, u inhalatorima sa odmerenom dozom (MDI) koji se obično koriste za lečenje astme i drugih respiratornih problema ili sistemima za gašenje požara halonom koji se koriste u podmornicama i avionima.
Implementacija Montrealskog protokola
Implementacija Montrealskog protokola dobro je napredovala u razvijenim zemljama i zemljama u razvoju. U većini slučajeva su se pridržavali svih rasporeda postepenog ukidanja, neki čak i pre roka. Pažnja je u početku bila usredsređena na hemikalije sa većim potencijalom oštećenja ozonskog omotača, uključujući CFC-ove i halone. Raspored postupnog ukidanja HCFC-a bio je opušteniji zbog njihovog nižeg potencijala za oštećenje ozonskog omotača i zato što su takođe korišćeni kao prelazna zamena za CFC-ove.
Raspored postupnog ukidanja HCFC-a uveden je 1992. godine za razvijene zemlje i zemlje u razvoju, potonje je zamrznuto 2015. godine, a konačno ukidanje do 2030. godine u razvijenim zemljama i 2040. godine u zemljama u razvoju. U 2007. godini, potpisnice Montrealskog protokola odlučile su da ubrzaju raspored postepenog ukidanja HCFC-a i za razvijene i za zemlje u razvoju.
Univerzalna ratifikacija
Bečka konvencija i Montrealski protokol su 16. septembra 2009. godine postali prvi ugovori u istoriji Ujedinjenih nacija koji su postigli univerzalnu ratifikaciju.
Kigali amandman
Strane Montrealskog protokola o supstancama koje oštećuju ozonski omotač postigle su sporazum na svom 28. sastanku stranaka 15. oktobra 2016. u Kigaliju u Ruandi o postepenom ukidanju hidrofluorougljenika (HFC).
